Αυτή τη φορά έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε την πρώτη μας συνέντευξη από την Άννα Κρεσταινίτη, αθλήτρια του TAEKWONDO.
Η Νέα
Φιγαλία, εκτός από το χωριό μου, είναι και ο τόπος που μεγάλωσα, αφού από 40
ημερών μέχρι 5 χρονών έζησα εκεί. Αν και ζούσα εκεί μόνιμα σε αρκετά μικρή
ηλικία, το γεγονός ότι επισκεπτόμουν τον τόπο μου πάρα πολύ συχνά, με έχει
βοηθήσει να έχω αρκετές εικόνες. Το καφενείο με τον παππού, η καθημερινότητα με
τους θείους και τις θείες, η ελευθερία που είχα σαν παιδί σε σχέση με την
επικινδυνότητα και την αποξένωση της πόλης… Η νοσταλγία του να αντικρίζεις το
δάσος το πρωί, αντί για τις πολυκατοικίες…
1. Άννα, πώς αποφάσισες να ασχοληθείς
με το συγκεκριμένο άθλημα και πότε;
Η αλήθεια
είναι πως η απόφαση δεν ήταν δική μου. Στην ηλικία των επτά ετών με πήγε ο
πατέρας μου στη σχολή. Εγώ, σαν κοριτσάκι, ήθελα μπαλέτο, οπότε αρχικά η
προσπάθεια του πατέρα μου απέτυχε. Ένα χρόνο αργότερα, ζήτησα μόνη μου να με
ξαναπάνε στη σχολή κι από τότε η σχολή είναι το δεύτερο σπίτι μου.
2. Τι σε ώθησε και ποιος σε
παρότρυνε να ασχοληθείς με στον αθλητισμό;
Οι γονείς μου ήταν αυτοί που με
παρότρυναν να ασχοληθώ με το χώρο του αθλητισμού και συγκεκριμένα με το TAEKWONDO αφότου είχα
ήδη περάσει από την κολύμβηση, που όμως δεν μου έχει τραβήξει το ενδιαφέρον.
3. Ποιος/ ποιοι ήταν οι προπονητές
σου και ποιες οι έως τώρα διακρίσεις σου;
Ο προπονητής
είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στη διαμόρφωση ενός αθλητή. Ο Θοδωρής και ο Κώστας
Ζινέλης είναι άνθρωποι που πίστεψαν από την πρώτη στιγμή σε εμένα και
βρίσκονται στο πλευρό μου σε κάθε αναμέτρηση, τραυματισμό και συγκίνηση. Πρέπει
να αναφέρω, πως αθλητές λίγα χρόνια μεγαλύτεροι από εμένα μέσα στην σχολή, με
έχουν βοηθήσει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό, ώστε να βελτιώνομαι συνεχώς σε κάθε
προπόνηση. Αν και οι αναμετρήσεις είναι ατομική υπόθεση, η προπόνηση και η επιτυχία στηρίζεται
στην ομαδικότητα.
Έως τώρα,
έχω καταφέρει να ανέβω στο βάθρο αρκετές φορές, σε πανελλήνιους, βαλκανικούς
και διασυλλογικούς αγώνες, με σημαντικότερες τις διεθνείς διακρίσεις στη
Θεσσαλονίκη (που έφτασα στην τρίτη θέση) και στην Γερμανία (ως κορασίδα στη
δεύτερη θέση) καθώς και σε ένα εξαιρετικό πρωτάθλημα στις Βρυξέλλες (όπου
κατέκτησα την τρίτη θέση).
4. Ποια τα όνειρά σου και οι στόχοι
σου για το μέλλον;
Στο μέλλον θα
ήθελα, όσο μπορώ και μου το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου, να συνεχίσω να
ασχολούμαι με τον αθλητισμό και το TAEKWONDO. Είναι κομμάτι της προσωπικότητάς
μου και λυπάμαι που φέτος το έχω παραμελήσει εν όψει πανελληνίων εξετάσεων.
Επαγγελματικά δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με το TAEKWONDO καθώς πιστεύω ότι στον χαρακτήρα
μου δεν ταιριάζει η διδασκαλία παιδιών. Βραχυπρόθεσμος στόχος μου είναι η εισαγωγή μου στο οικονομικό
πανεπιστήμιο Αθηνών.
5. Τι μπορεί να διδάξει το TAEKWONDO στα παιδιά και τους νέους;
Το TAEKWONDO, όπως όλα
τα πολεμικά αθλήματα, διδάσκουν πειθαρχία, σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Τα
παιδιά, μέσα από αυτό το άθλημα, θα μάθουν να αγωνίζονται μέχρι τέλους, να μην
τα παρατάνε στα εμπόδια που θα συναντούν μπροστά τους και στις αδικίες. Η
σκληρή δουλειά ανταμείβεται και αναγνωρίζεται στο τέλος, γι’ αυτό η υπομονή και
η επιμονή είναι βασικά χαρακτηριστικά ενός αθλητή.
6. Πως νοιώθεις πριν από έναν αγώνα;
Πριν από
έναν αγώνα είναι λογικό να νιώθουμε άγχος καθώς τα επτά λεπτά της αναμέτρησης,
θα αντιπροσωπεύσουν την σκληρή δουλειά. Όμως κυρίως νιώθω την θέλησή να δώσω
τον καλύτερο μου εαυτό, με στόχο τη θέση στο βάθρο. Είναι σημαντικό να
αποβάλλεται το άγχος με την έναρξη του αγώνα, αφού, διαπιστωμένα, μειώνει τις
επιδόσεις.
7. Τι σημαίνει για έναν αθλητή μια
διεθνής πρόκριση;
Για έναν
αθλητή κάθε πρόκριση είναι ασύγκριτα σημαντική. Η διεθνής δεν αφορά μόνο τον
τίτλο, αλλά και το βαθμό δυσκολίας. Οι αθλητές που επιλέγονται και εκπροσωπούν
τις άλλες χώρες, είναι σκληρά δουλεμένοι, οπότε οι αγώνες έχουν μεγαλύτερο
βαθμό δυσκολίας. Εκεί βρίσκεται η αίγλη για την κατάκτηση τέτοιου είδους
διακρίσεων, στον κόπο και στην κούραση για την απόκτηση τους…
8. Πως είναι η καθημερινότητα ενός
αθλητή; Υπάρχει ελεύθερος χρόνος και αν ναι σε ποιες δραστηριότητες τον
αφιερώνεις;
Η καθημερινότητα
ενός αθλητή, που θέλει να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό, είναι ιδιαιτέρως
απαιτητική. Πέρα από τις προπονήσεις και την ενδυνάμωση στο γυμναστήριο, ένας
έφηβος αθλητής διαφέρει από τους συνομηλίκους τους. Συγκεκριμένη διατροφή,
συγκεκριμένες ώρες ύπνου… Όταν όλοι είναι για καφέ ή για ποτό ο αθλητής
επιλέγει συνειδητά να μην ακολουθήσει. Χωρίς βέβαια αυτό να φτάνει στο απόλυτο
άκρο. Η φράση "δεν μπορώ, έχω προπόνηση" είναι η συνηθέστερη απάντηση
σε ερωτήσεις που αφορούν προτάσεις για εξόδους. Ακόμη, ο πρωταθλητισμός,
δύσκολα συνδυάζεται με τις άριστες επιδόσεις στο σχολείο και το φροντιστήριο.
Για αυτό το λόγο κι εγώ έχω αποστασιοποιηθεί από τις προπονήσεις αυτή την
κρίσιμη χρόνια.
Ελεύθερος
χρόνος αντικειμενικά δεν υπάρχει. Αν σκεφτείτε και τις άλλες υποχρεώσεις που
έχουμε ως μαθητές. Με δύο ώρες προπόνηση, μιάμιση ώρα στο γυμναστήριο και τρεις
ώρες φροντιστήριο, δεν μένουν και πολλές ώρες κενές μέσα στη μέρα. Το
Σαββατοκύριακο που ο χρόνος είναι λίγο περισσότερος, προτιμώ να πηγαίνω για
ταινία και κάποια βόλτα με τους φίλους μου.
9. Όταν ακούς τις λέξεις Νέα Φιγαλία,
ποιες εικόνες, σκέψεις, αναμνήσεις σου έρχονται στο μυαλό;
Η Νέα
Φιγαλία, εκτός από το χωριό μου, είναι και ο τόπος που μεγάλωσα, αφού από 40
ημερών μέχρι 5 χρονών έζησα εκεί. Αν και ζούσα εκεί μόνιμα σε αρκετά μικρή
ηλικία, το γεγονός ότι επισκεπτόμουν τον τόπο μου πάρα πολύ συχνά, με έχει
βοηθήσει να έχω αρκετές εικόνες. Το καφενείο με τον παππού, η καθημερινότητα με
τους θείους και τις θείες, η ελευθερία που είχα σαν παιδί σε σχέση με την
επικινδυνότητα και την αποξένωση της πόλης… Η νοσταλγία του να αντικρίζεις το
δάσος το πρωί, αντί για τις πολυκατοικίες…
Ελπίζω ο τόπος μου, να αναβαθμίζεται συνεχώς με το
πέρασμα των χρόνων και να υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν στην ανάδειξή του, διασφαλίζοντας
την μοναδικότητα και την παράδοση που κουβαλά…
Άννα σ' ευχαριστούμε πολύ και σου ευχόμαστε καλή επιτυχία στις εξετάσεις.
Θανάσης Κρεσταινίτης
Άννα σ' ευχαριστούμε πολύ και σου ευχόμαστε καλή επιτυχία στις εξετάσεις.
Θανάσης Κρεσταινίτης
