Οι προβληματισμοί μιας έφηβης...

Η εφηβεία είναι μια περίοδος μετάβασης από την παιδική  σε μια πιο ώριμη ηλικία. Στην περίοδο αυτή τα παιδιά έχουν μεγάλες αλλαγές στην ψυχολογία τους. Οι έφηβοι συνήθως δεν μιλάνε, όχι γιατί δεν έχουν τίποτα να πουν, αλλά γιατί όλα μέσα τους είναι μπερδεμένοι και προτιμούν να κλείνονται στον εαυτό τους.

Σιγά- σιγά ξεκινούν να βλέπουν με άλλο μάτι τον κόσμο. Ξεκινούν να έρχονται πιο κοντά με τους ανθρώπους, να κάνουν όνειρα, να βάζουν στόχους που θέλουν να πραγματοποιήσουν…

Μια έφηβη είμαι και εγώ! Η ζωή μου, εδώ στο χωριό, είναι ήρεμη και σίγουρα είναι τελείως διαφορετική απ' ότι σε μια πόλη. Εδώ η κοινωνία είναι κλειστή και επικρατεί το κουτσομπολιό και η αρνητική κριτική. Δεν λέω πως το χωριό μου έχει μόνο μειονεκτήματα, σίγουρα έχει και πλεονεκτήματα, αλλά για τους νέους είναι κάπως ασφυκτικά... Δεν έχουμε πολλές επιλογές στις ασχολίες μας, ενώ έχουμε πολλά ενδιαφέροντα.  Στα μεγάλα αστικά κέντρα τα παιδιά μπορούν να ασχοληθούν με περισσότερα πράγμα τα και να αναπτύξουν τα ταλέντα τους. Ζούμε σε μια διαρκή ρουτίνα, σχολείο, σπίτι, φροντιστήριο... και σπανιότερα κάποια βόλτα...

Εγώ έχω πολλά όνειρα και θέλω να τα πραγματοποιήσω όλα! Έχω βάλει στόχους, αλλά μερικές φορές μου έρχεται να τους παρατήσω. Όλοι βρίσκουν τον τρόπο να σε αποτρέψουν από το σκοπό σου. Στην πατρίδα μας επικρατεί απαισιόδοξο κλίμα. Νιώθω πως αυτή η χώρα μειώνει τις ελπίδες των παιδιών για τη μετέπειτα επαγγελματική τους ζωή και δεν ενθαρρύνει τη νέα γενιά να υλοποιήσει τις επιθυμίες της...

Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί να στοιχειώνουν τα λάθη κάποιων άλλων τη δικιά μου ζωή, το δικό μου μέλλον; Γιατί να πρέπει οι νέοι να γίνονται μετανάστες; Γιατί να πρέπει να φεύγουν μακριά από τις οικογένειές τους;

Οι ερωτήσεις είναι πολλές, αλλά οι απαντήσεις λίγες…

Νομίζω πως πολλοί νέοι έχουν αντιμετωπίσει τους ίδιους προβληματισμούς, τις ίδιες σκέψεις και την ίδια αγωνία;
  Θεωρώ πως η ιστορία συνεχώς επαναλαμβάνεται, πάντα θα υπάρχει ακμή και παρακμή, γι΄ αυτό και δεν πρέπει να χάνουμε τις ελπίδες μας. 
Μπορεί να αναγκαζόμαστε να υποχωρήσουμε για λίγο, αλλά πάντα θα βρίσκουμε τη δύναμη και το κουράγιο για να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε γαι τους στόχους μας και τα όνειρά μας.
Δεν θα αφήσουμε κανέναν να στιγματίσει το μέλλον μας!

Πιστεύουμε πως το ίδιο πρέπει να κάνουν όλοι!

Γεωργία Καπλάνη