Η ζωή μέσα στην οικογένεια

 Η ζωή μέσα στην οικογένεια

                                    Τα περισσότερα παιδιά στον κόσμο έχουν την ευτυχία να ζουν μέσα σε μία οικογένεια και να απολαμβάνουν κάποιες πολύ εκπληκτικές στιγμές μέσα σε αυτήν. Φυσικά, όπως συμβαίνει με όλα τα ωραία πράγματα σε αυτήν τη ζωή δυστυχώς, δεν είναι κάτι που ισχύει για όλα τα παιδιά του πλανήτη μας. Δεν είναι λίγα εκείνα τα οποία οι φυσικοί γονείς τους τα εγκαταλείπουν, πολλές φορές μάλιστα από τη στιγμή που τα παιδιά αυτά θα γεννηθούν. Τα παρατάνε στην τύχη τους χωρίς να τους ενδιαφέρει για το τι θα απογίνουν εκείνα και για το πού θα καταλήξουν. Και εννοείται πως δε σταματάνε μόνο εκεί τα προβλήματα. Πολλά άλλα παιδιά ζουν μέσα σε οικογένειες, οι οποίες ωστόσο αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα. Έτσι λοιπόν παραμελούνται, πεινάνε και αρκετές φορές κακοποιούνται. Στη χώρα μας υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις παιδιών, τα οποία αναζητούν καταφύγιο σε οργανισμούς όπως π. χ το «Χαμόγελο του Παιδιού».

            Τα παιδιά αυτά στερούνται εκτός από τα απαραίτητα για τη ζωή τους και την ανάπτυξή τους και αυτές τις μαγικές και σπάνιες στιγμές ευτυχίας που, κατά τη γνώμη μου, μόνο μία πραγματική οικογένεια προσφέρει. Σε μία τέτοια οικογένεια τις βάσεις βάζουν σωστοί γονείς που ασχολούνται ολόψυχα με τα παιδιά τους και τους αφιερώνουν χρόνο παίζοντας παιχνίδια και συζητώντας τα όλα μαζί τους. Προσοχή όμως! Άλλο σωστός γονιός και άλλος εκείνος που καλομαθαίνει τα παιδιά του και τους κάνει όλα τα χατίρια του. Πολλές φορές ένας τέτοιος γονιός τους κάνει το ίδιο κακό με εκείνον που είναι αδιάφορος και τα παραμελεί.

 

                        Κωνσταντίνα – Ιωάννα Καράπαπα – Α΄ Γυμνασίου 

Η δουλειά που αγαπώ

 

 

 

                    Η δουλειά που αγαπώ

 

          Το μακιγιάζ είναι για εμένα όχι μόνο μία δημιουργική απασχόληση αλλά και το επάγγελμα των ονείρων μου. Η μακιγιέζ είναι το επάγγελμα που αγαπώ και σκοπεύω να το ακολουθήσω, όταν μεγαλώσω. Προφανώς στην αρχή θα μου φανεί δύσκολο, θα είμαι πολύ διστακτική, θα νιώθω πολύ αγχωμένη. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις μακιγιέζ, γιατί το επάγγελμα αυτό απαιτεί πολλές ώρες ορθοστασία και μεγάλη υπευθυνότητα. Με τον καιρό, όμως, θα συνηθίσω και θα νιώσω πιο  άνετα. Ό, τι εμπόδιο και να μου τύχει στο επάγγελμα αυτό, θα το αντιμετωπίσω με ηρεμία, ψυχραιμία και πάνω από όλα μεγάλη πίστη σε αυτό που κάνω. Γιατί, αν έχεις πίστη, όλα μπορείς να τα καταφέρεις.

          Από μικρή ήθελα να γίνω μακιγιέζ και είχα τέτοιο ``κόλλημα``, ώστε να γίνω ανυπόφορη στους δικούς μου. Το ερέθισμα μού το έδωσε η νόνα μου, η οποία μου έκανε δώρο παιχνίδια μακιγιάζ. Από τότε λάτρευα και λατρεύω τα καλλυντικά, τα eye-liner, τα κραγιόν, τα μέικ – απ, τις σκιές. Μερικά τα έχω αγοράσει με τις οικονομίες μου, άλλα είναι δώρα, εκείνο που μου αρέσει πάνω από όλα είναι η ποικιλία των χρωμάτων τους. Άλλα είναι πιο έντονα, άλλα πιο απαλά. Για παράδειγμα το κόκκινο της φωτιάς το καφέ σοκολατί, το μωβ λεβάντα είναι τα εντονότερα, ενώ για πιο απαλά μπορείς να επιλέξεις διάφορους τόνους σε ροζ. Ένας άλλος λόγος που με γοητεύει η επαγγελματική επιλογή της μακιγιέζ  είναι ότι μπορώ να προσαρμόζω το look του οποιουδήποτε στην οποιαδήποτε περίσταση. Να ψάχνω να βρω τι ταιριάζει σε κάθε περίπτωση, βραδινή έξοδο, απλή βόλτα, οικογενειακό τραπέζι, πάρτι και να ανακαλύπτω πάντα τον ιδανικό συνδυασμό.

          Θα αναρωτηθεί, βέβαια, κανείς ποιον δρόμο ακολουθεί κάποιος και ποιες είναι οι προοπτικές απασχόλησης μίας μακιγιέζ; Με απολυτήριο Τ. Ε. Ε ή Τ. Ε. Λ (αλλά ακόμα και Ενιαίου Λυκείου) εισάγεσαι σε σχετικό με το αντικείμενο Δημόσιο ή Ιδιωτικό Ι. Ε. Κ και μόλις ολοκληρώσεις τον ετήσιο ή διετή κύκλο σπουδών ακολουθεί πρακτική άσκηση 6 μηνών. Μετά την ολοκλήρωση της φοίτησης και εξετάσεις πιστοποίησης ανοίγονται προοπτικές εργασίας στην τηλεόραση, το θέατρο , σε στούντιο παραγωγής τηλεοπτικών σειρών ή ακόμα και για κατ’ οίκον εργασία και παροχή υπηρεσιών αισθητικής.

Η αλλοίωση της ελληνικής γλώσσας

 

 Η αλλοίωση της ελληνικής γλώσσας

 

 

                         Η αλλοίωση της ελληνικής γλώσσας

 

          Οι άνθρωποι πάντα αισθάνονταν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με τον υπόλοιπο κόσμο και να εκφράσουν συναισθήματα, απορίες σκέψεις, ιδέες ο ένας με τον άλλον. Έτσι και μέσα στο πέρασμα των αιώνων γεννήθηκαν διάφοροι κώδικες, για να καλυφθεί η θεμελιώδης ανάγκη των ανθρώπων για επικοινωνία. Με την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους φτάσαμε στον τελειότερο από όλους τους κώδικες επικοινωνίας: εκείνον της γλώσσας, ο οποίος λόγω γεωγραφικών, οικονομικών και πολιτισμικών συνθηκών απέκτησε την ποικιλομορφία που γνωρίζουμε σήμερα με τις περίπου 7.000 γλώσσες, οι οποίες παραμένουν ζωντανές στον πλανήτη μας.

          Ανάμεσα στις γλώσσες αυτές ξεχώριστη θέση και με τεράστια συμβολή στον παγκόσμιο πολιτισμό κατέχει η εθνική μας γλώσσα, η ελληνική. Η ελληνική γλώσσα είναι από τα αναπόσπαστα στοιχεία και της εθνικής μας ταυτότητα με αξιοζήλευτο πλούτο και αξιοθαύμαστη συνέχεια και αντοχή. Ωστόσο, δεν παύει να είναι εκτεθειμμένη σε πολλές απειλές ιδιαίτερα κατά τα τελευταία χρόνια. Μία τέτοια είναι η χρησιμοποίηση ξενόφερτων στοιχείων στην καθημερινή γλωσσική επικοίνωνία. Το πρόβλημα αυτό εντοπίζεται ιδιαίτερα στους νέους και έχει ως αποτέλεσμα τον εκβαρβαρισμό και την αλλοτρίωση της γλώσσας μας. Όμως, το πρόβλημα αυτό, αν και υπαρκτό και οξύ, μπορεί να αντιμετωπιστεί.

          Υπάρχουν πολλοί λόγοι που προκαλούν φθορά και ``ρύπανση`` στην ελληνική γλώσσα. Κατ’ αρχάς χρησιμοποιούμε εύκολους τρόπους, για να επικοινωνούμε μεταξύ μας τόσο γραπτά όσο και προφορικά. Λέγοντας εύκολους τρόπους εννοούμε ότι δεν μπαίνουμε στον κόπο να σκεφτούμε για να αρθρώσουμε μία πρόταση ούτε να αναζητήσουμε τις πιο κατάλληλες και πιο ταιριαστές λέξεις από το πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο. Γενικά, έχει εξαφανιστεί η παραγωγικότητα και η δημιουργικότητα από την ομιλία μας, η οποία γίνεται όλο και πιο φτωχή.

          Επίσης υπάρχει και το πρόβλημα του εκλατινισμού της ελληνικής γλώσσας. Το πρόβλημα αυτό γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό στην επικοινωνία που λαμβάνει χώρα μέσα από τα ηλεκτρονικά μηνύματα σε κινητά και άλλες αντίστοιχες συσκευές. Η χρήση των greeklish (ελληνικές λέξεις γραμμένες με λατινικούς χαρακτήρες, συνοδευόμενους από αρκετές συντομογραφίες και σύμβολα) παραμερίζει σιγά σιγά την κανονική ελληνική αλφαβητική γραφή, συνηθίζει στη μη χρήση των τόνων και προωθεί την ανορθογραφία στα νέα παιδιά, τα οποία θεωρούν ότι με τη χρήση greeklish είναι ανώτερα από τα άλλα και βρίσκονται ``μέσα στο πνεύμα της εποχής``.

          Επιπρόσθετα, τα Μ. Μ. Ε (Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης) μέσα από την προβολή ξένων διαφημίσεων και προγραμμάτων ``βομβαρδίζουν`` με ξένο λεξιλόγιο και ξένη φρασεολογία ιδιαίτερα τη νεολαία. Γενικότερα, ο κατακλυσμός της τηλεόρασης από σειρές χαμηλού ποιοτικού επιπέδου, στις οποίες χρησιμοποιείται ``η γλώσσα της εποχής``, συμβάλλει ακόμη περισσότερο στην καθιέρωση μίας γλώσσας μη δημιουργικής και πλούσιας αλλά αυτοματοποιημένης, συνθηματικής και φτωχής. Ένα μεγάλο μέρος του λεξιλογίου της παραπάνω γλώσσας είναι υβριστικό με αποτέλεσμα να κακοποιείται και να εκχυδαΐζεται η ελληνική.

          Παρόλα αυτά η ελληνική γλώσσα – μην ξεχνάμε πόσο ανθεκτική και αρραγής υπήρξε σε όλη την μακρόχρονη πορεία της – μπορεί να προστατευτεί από τους διάφορους κινδύνους που την περιτριγυρίζουν. Με διάφορους τρόπους! Και με τον σημαντικότερο ρόλο στην προστασία της να τον κατέχει πρώτα η οικογένεια και μετά το σχολείο. Οι γονείς είναι αυτοί, οι οποίοι μέσα από την καθημερινή επικοινωνία με τα παιδιά τους, θα βάλουν την ελληνική γλώσσα στα αυτιά, στα χείλη, στο μυαλό και την καρδιά τους. Και με τη σειρά του το σχολείο θα μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά την αγάπη για την ελληνική μας γλώσσα, θα τα βοηθήσει να αποκτήσουν γλωσσική ταυτότητα και συνείδηση και θα τα μάθει να νοιάζονται και να  αγωνίζονται για αυτήν.

 

                    Ιωάννα Λούλια – μαθήτρια Β΄ Γυμνασίου

 

                    Αδαμαντία Λούλια – μαθήτρια Γ΄ Γυμνασίου

 

ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ: ΤΟ ``ΧΡΥΣΑΦΙ`` ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ

 

Μέσα Φθινοπώρου. Ξεκινά η συγκομιδή του καρπού της ελιάς, από τον οποίον με σκληρή δουλειά θα βγει το ευλογημένο ελαιόλαδο. Βασικό προϊόν της οικονομίας του χωριού μας - και όχι μόνο -  και βασικό συστατικό της διατροφής μας. Οι αγρότες ξεκινάνε από τα χαράματα για το χωράφι τους, στρώνουν τα ελαιόπανα και αρχίζουν το ράβδισμα με τα σύγχρονα ραβδιστικά αλλά και με τις παραδοσιακές τέμπλες.

            Μετά το ράβδισμα της ελιάς έρχεται η ώρα να μπουν από τους αγρότες είτε σε σακιά, από λινάτσα ή πλαστικό, είτε σε κουβάδες είτε σε κλούβες. Έπειτα ο αγρότης κανονίζει με τον ελαιοτριβιάρη να έρθει να βγάλει τις ελιές. Την προκαθορισμένη ημέρα και ώρα ο παραγωγός φτάνει στο ελαιοτριβείο και ξεκινά το ταξίδι του ελαιόκαρπου με τελικό του προορισμό τη μετατροπή του σε λάδι.

            Αρχικά, λοιπόν, οι ελιές πάνε στο αποφυλλωτήριο όπου αφαιρούνται όσα φύλλα έχουν μείνει. Στη συνέχεια κατευθύνονται στο πλυντήριο όπου πλένονται. Αφού πλυθεί και ζυγιστεί η ελιά, χρησιμοποιείται ένας ελικοειδής μεταφορέας. Μέσα σε έναν ανοξείδωτο σπαστήρα η ελιά τεμαχίζεται μαζί με τον πυρήνα και μετατρέπεται σε ελαιοζύμη. Έπειτα η ελαιοζύμη μεταφέρεται σε μεγάλα ανοξείδωτα δοχεία, τους μαλακτήρες, στους οποίους γίνεται η μάλαξη. Οι μαλακτήρες εκτός από την ανάδευση θερμαίνουν ελαφρά και την ελαιοζύμη, ώστε να διευκολυνθεί η διαδικασία διαχωρισμού του ελαιολάδου. Στους μαλακτήρες οι ελιές παραμένουν για μικρό χρονικό διάστημα εωσότου φτάσουν στον διαχωριστήρα.

            Στον διαχωριστήρα η σάρκα και ο πυρήνας της ελιάς διαχωρίζονται από το λάδι. Ο διαχωρισμός μπορεί να γίνει είτε με εξαγωγή τριών φάσεων (λάδι – νερό - στερεά) είτε με εξαγωγή δύο φάσεων (λάδι – υγρά/στερεά). Στο τελικό στάδιο διαχωρίζονται αυτά τα δύο στοιχεία και απομένει το τελικό προϊόν: το αγνό, καθαρό και υψηλής ποιότητας ελαιόλαδο που όλοι έχουμε τη χαρά να απολαμβάνουμε στα καθημερινά μας γεύματα.

            Άρθρο Νικ. Καπογιάννη – Ελισσ. Βλάμη, μαθητών Α΄ Γυμν., για σχολική εφημερίδα