Η αλλοίωση της ελληνικής γλώσσας

 

 Η αλλοίωση της ελληνικής γλώσσας

 

 

                         Η αλλοίωση της ελληνικής γλώσσας

 

          Οι άνθρωποι πάντα αισθάνονταν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με τον υπόλοιπο κόσμο και να εκφράσουν συναισθήματα, απορίες σκέψεις, ιδέες ο ένας με τον άλλον. Έτσι και μέσα στο πέρασμα των αιώνων γεννήθηκαν διάφοροι κώδικες, για να καλυφθεί η θεμελιώδης ανάγκη των ανθρώπων για επικοινωνία. Με την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους φτάσαμε στον τελειότερο από όλους τους κώδικες επικοινωνίας: εκείνον της γλώσσας, ο οποίος λόγω γεωγραφικών, οικονομικών και πολιτισμικών συνθηκών απέκτησε την ποικιλομορφία που γνωρίζουμε σήμερα με τις περίπου 7.000 γλώσσες, οι οποίες παραμένουν ζωντανές στον πλανήτη μας.

          Ανάμεσα στις γλώσσες αυτές ξεχώριστη θέση και με τεράστια συμβολή στον παγκόσμιο πολιτισμό κατέχει η εθνική μας γλώσσα, η ελληνική. Η ελληνική γλώσσα είναι από τα αναπόσπαστα στοιχεία και της εθνικής μας ταυτότητα με αξιοζήλευτο πλούτο και αξιοθαύμαστη συνέχεια και αντοχή. Ωστόσο, δεν παύει να είναι εκτεθειμμένη σε πολλές απειλές ιδιαίτερα κατά τα τελευταία χρόνια. Μία τέτοια είναι η χρησιμοποίηση ξενόφερτων στοιχείων στην καθημερινή γλωσσική επικοίνωνία. Το πρόβλημα αυτό εντοπίζεται ιδιαίτερα στους νέους και έχει ως αποτέλεσμα τον εκβαρβαρισμό και την αλλοτρίωση της γλώσσας μας. Όμως, το πρόβλημα αυτό, αν και υπαρκτό και οξύ, μπορεί να αντιμετωπιστεί.

          Υπάρχουν πολλοί λόγοι που προκαλούν φθορά και ``ρύπανση`` στην ελληνική γλώσσα. Κατ’ αρχάς χρησιμοποιούμε εύκολους τρόπους, για να επικοινωνούμε μεταξύ μας τόσο γραπτά όσο και προφορικά. Λέγοντας εύκολους τρόπους εννοούμε ότι δεν μπαίνουμε στον κόπο να σκεφτούμε για να αρθρώσουμε μία πρόταση ούτε να αναζητήσουμε τις πιο κατάλληλες και πιο ταιριαστές λέξεις από το πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο. Γενικά, έχει εξαφανιστεί η παραγωγικότητα και η δημιουργικότητα από την ομιλία μας, η οποία γίνεται όλο και πιο φτωχή.

          Επίσης υπάρχει και το πρόβλημα του εκλατινισμού της ελληνικής γλώσσας. Το πρόβλημα αυτό γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό στην επικοινωνία που λαμβάνει χώρα μέσα από τα ηλεκτρονικά μηνύματα σε κινητά και άλλες αντίστοιχες συσκευές. Η χρήση των greeklish (ελληνικές λέξεις γραμμένες με λατινικούς χαρακτήρες, συνοδευόμενους από αρκετές συντομογραφίες και σύμβολα) παραμερίζει σιγά σιγά την κανονική ελληνική αλφαβητική γραφή, συνηθίζει στη μη χρήση των τόνων και προωθεί την ανορθογραφία στα νέα παιδιά, τα οποία θεωρούν ότι με τη χρήση greeklish είναι ανώτερα από τα άλλα και βρίσκονται ``μέσα στο πνεύμα της εποχής``.

          Επιπρόσθετα, τα Μ. Μ. Ε (Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης) μέσα από την προβολή ξένων διαφημίσεων και προγραμμάτων ``βομβαρδίζουν`` με ξένο λεξιλόγιο και ξένη φρασεολογία ιδιαίτερα τη νεολαία. Γενικότερα, ο κατακλυσμός της τηλεόρασης από σειρές χαμηλού ποιοτικού επιπέδου, στις οποίες χρησιμοποιείται ``η γλώσσα της εποχής``, συμβάλλει ακόμη περισσότερο στην καθιέρωση μίας γλώσσας μη δημιουργικής και πλούσιας αλλά αυτοματοποιημένης, συνθηματικής και φτωχής. Ένα μεγάλο μέρος του λεξιλογίου της παραπάνω γλώσσας είναι υβριστικό με αποτέλεσμα να κακοποιείται και να εκχυδαΐζεται η ελληνική.

          Παρόλα αυτά η ελληνική γλώσσα – μην ξεχνάμε πόσο ανθεκτική και αρραγής υπήρξε σε όλη την μακρόχρονη πορεία της – μπορεί να προστατευτεί από τους διάφορους κινδύνους που την περιτριγυρίζουν. Με διάφορους τρόπους! Και με τον σημαντικότερο ρόλο στην προστασία της να τον κατέχει πρώτα η οικογένεια και μετά το σχολείο. Οι γονείς είναι αυτοί, οι οποίοι μέσα από την καθημερινή επικοινωνία με τα παιδιά τους, θα βάλουν την ελληνική γλώσσα στα αυτιά, στα χείλη, στο μυαλό και την καρδιά τους. Και με τη σειρά του το σχολείο θα μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά την αγάπη για την ελληνική μας γλώσσα, θα τα βοηθήσει να αποκτήσουν γλωσσική ταυτότητα και συνείδηση και θα τα μάθει να νοιάζονται και να  αγωνίζονται για αυτήν.

 

                    Ιωάννα Λούλια – μαθήτρια Β΄ Γυμνασίου

 

                    Αδαμαντία Λούλια – μαθήτρια Γ΄ Γυμνασίου