Μέσα Φθινοπώρου. Ξεκινά η συγκομιδή του καρπού της ελιάς,
από τον οποίον με σκληρή δουλειά θα βγει το ευλογημένο ελαιόλαδο. Βασικό προϊόν
της οικονομίας του χωριού μας - και όχι μόνο -
και βασικό συστατικό της διατροφής μας. Οι αγρότες ξεκινάνε από τα χαράματα
για το χωράφι τους, στρώνουν τα ελαιόπανα και αρχίζουν το ράβδισμα με τα
σύγχρονα ραβδιστικά αλλά και με τις παραδοσιακές τέμπλες.
Μετά το
ράβδισμα της ελιάς έρχεται η ώρα να μπουν από τους αγρότες είτε σε σακιά, από
λινάτσα ή πλαστικό, είτε σε κουβάδες είτε σε κλούβες. Έπειτα ο αγρότης
κανονίζει με τον ελαιοτριβιάρη να έρθει να βγάλει τις ελιές. Την προκαθορισμένη
ημέρα και ώρα ο παραγωγός φτάνει στο ελαιοτριβείο και ξεκινά το ταξίδι του
ελαιόκαρπου με τελικό του προορισμό τη μετατροπή του σε λάδι.
Αρχικά,
λοιπόν, οι ελιές πάνε στο αποφυλλωτήριο όπου αφαιρούνται όσα φύλλα έχουν
μείνει. Στη συνέχεια κατευθύνονται στο πλυντήριο όπου πλένονται. Αφού
πλυθεί και ζυγιστεί η ελιά, χρησιμοποιείται ένας ελικοειδής μεταφορέας. Μέσα
σε έναν ανοξείδωτο σπαστήρα η ελιά τεμαχίζεται μαζί με τον πυρήνα και
μετατρέπεται σε ελαιοζύμη. Έπειτα η ελαιοζύμη μεταφέρεται σε μεγάλα
ανοξείδωτα δοχεία, τους μαλακτήρες, στους οποίους γίνεται η μάλαξη. Οι
μαλακτήρες εκτός από την ανάδευση θερμαίνουν ελαφρά και την ελαιοζύμη, ώστε να
διευκολυνθεί η διαδικασία διαχωρισμού του ελαιολάδου. Στους μαλακτήρες οι ελιές
παραμένουν για μικρό χρονικό διάστημα εωσότου φτάσουν στον διαχωριστήρα.
Στον
διαχωριστήρα η σάρκα και ο πυρήνας της ελιάς διαχωρίζονται από το λάδι. Ο
διαχωρισμός μπορεί να γίνει είτε με εξαγωγή τριών φάσεων (λάδι – νερό - στερεά)
είτε με εξαγωγή δύο φάσεων (λάδι – υγρά/στερεά). Στο τελικό στάδιο
διαχωρίζονται αυτά τα δύο στοιχεία και απομένει το τελικό προϊόν: το αγνό,
καθαρό και υψηλής ποιότητας ελαιόλαδο που όλοι έχουμε τη χαρά να απολαμβάνουμε
στα καθημερινά μας γεύματα.
Άρθρο Νικ. Καπογιάννη – Ελισσ. Βλάμη,
μαθητών Α΄ Γυμν., για σχολική εφημερίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου