ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΕΘΙΜΑ - Χατζή Γεωργία

 

Ο παππούς μου Ευθύμιος Βλάχος για την Τσικνοπέμπτη μου είπε:

Μια εβδομάδα νωρίτερα από την Τσικνοπέμπτη έσφαζαν το γουρούνι.  Είναι κινητή γιορτή. Άρα για μας οι αποκριές ξεκινούσαν μια Πέμπτη πριν την Τσικνοπέμπτη που τότε η κύρια ερώτηση ήταν  " πότε σκοτώνουμε το γουρούνι; " .

 Τα γουρούνια τα μεγαλώναμε μόνοι μας . Νύχτα το πρωί ξύπναγε ένας από τους δυο γονείς για να γεμίσει νερό ένα μεγάλο καζάνι.  Αφού έβραζε το νερό ήταν έτοιμο να βάλουμε μέσα το γουρούνι και να μαδήσουμε το δέρμα του . Αργότερα μαζεύονταν τέσσερις - πέντε για να το σφάξουν. 

 Βάζαμε το πτώμα του πάνω σε μια πόρτα και την τοποθετούσαμε μαζί με το γουρούνι σε ένα κορμό για να σηκωθεί ψηλά. Έπειτα παίρναμε με ένα κανάτι το βραστό νερό και το ρίχναμε πάνω στο ζώο και αρχίζαμε να το μαδάμε . Έφευγε το τρίχωμά του . Μετά,  καθαρίζαμε το πτώμα από τα περιττά,  τα εντόσθια και τα έντερα για να τα φάμε.  Την ημέρα αυτή πολλά παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο.  Περιμέναμε για να πάρουμε την ουροδόχο κύστη για να την φουσκώσουμε και να την φτιάξουμε μπάλα για να παίξουμε για μερικές μέρες. 

 Ο σφάχτης των γουρουνιών έβαζε το δάχτυλό του στο αίμα και σταύρωνε τα παιδιά στο πρόσωπο ( μέτωπο , μάγουλα,  πηγούνι ). Εμείς το κρατούσαμε μέχρι την άλλη μέρα και το επόμενο πρωί νιβόμασταν .

Την Παρασκευή και μερικές φορές το Σάββατο το γουρούνι έμενε κρεμασμένο και το Σάββατο απόγευμα ή την Κυριακή το έπαιρνε ο στάχτης, το έκοβε κομμάτια τα οποία τα βάζαμε στο κοφίνι και τους πρόσθετε αλάτι με την χούφτα.  Και αφού ήταν στο αλάτι μέχρι την Τσικνοπέμπτη άρχιζε η βράση και η Τσίκνα , εξ ου και το όνομα της μέρας " Τσικνοπέμπτη " .

Την άλλη μέρα αφού κρύωνε από την βράση και την Τσίκνα η νοικοκυρά του σπιτιού το έβαζε στα σταμνιά και έριχνε το λίπος του μέσα στο σταμνί με το γουρούνι μέχρι να το καλύψει.  Τότε ήταν σίγουρη πως μπορούσε να το βρει όλη την χρονιά δίχως να έχει χαλάσει εκτός ψυγείου.