Ο κος Γιώργος Δάβανος, ο παλιός ράφτης του χωριού δέχτηκε να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη για τη μαθητική μας εφημερίδα και μας μίλησε για τη δουλειά του σαν ράφτης. Μας είπε ότι άρχισε να δουλεύει σαν ράφτης από τις 10 Ιανουαρίου του 1950 και στη συνέχεια άνοιξε το δικό του μαγαζί τον Σεπτέμβριο
του 1958. Το να γίνει ράφτης ήταν δική του επιλογή, επειδή ήθελε να κάνει την
ίδια δουλειά με τον θείο του. Πρόσθεσε επίσης ότι είχε μεγάλη υποστήριξη από την οικογένειά του για αυτή του την απόφαση. Νιώθει περήφανος που δεν είχε δουλέψει σε άλλο μαγαζί, παρά μόνο στο δικό του. Εκεί έραβε κατόπιν παραγγελίας και πουλούσε υφάσματα και
είδη προικός. Στο μαγαζί δούλευε μαζί του και η γυναίκα του. Ο καθένας είχε τη δική
του ραπτομηχανή και μαζί έραβαν στολές και κοστούμια για απλούς πολίτες, αλλά και για χωροφύλακες, αγροφύλακες, πυροσβέστες, ακόμη και για πολιτικούς! 
Επειδή είχε πολύ καλή φήμη, είχε πελάτες από όλα τα γύρω μέρη. Είχε πελάτες και παραγγελίες, που ερχόντουσαν από πολλά χωριά. Τον επέλεγαν επειδή ήταν πολύ προσεκτικός και γρήγορος στη δουλειά του και για αυτό ερχόντουσαν πελάτες ακόμη και από το Κοπανάκι έως και την Κρέστενα. Βασικά εργαλεία της δουλειάς του ήταν η ραπτομηχανή και το σίδερο, εργαλεία απαραίτητα και αναγκαία για τη δουλειά του ράφτη. Κάποτε το επάγγελμα αυτό είχε πολύ μεγάλη αξία και ήταν αναγκαίο, γιατί δεν υπήρχαν τα εμπορικά καταστήματα και τα έτοιμα ρούχα.
Ευχαριστούμε πολύ τον κο Γιώργο Δάβανο
για τη συνέντευξη που παραχώρησε στον μαθητή Χρήστο Αβραμόπουλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου