ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΡΑΠΟΥΝΖΕΛ

 

ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΡΑΠΟΥΝΖΕΛ

ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΙΑΠΗ

    Οικογένεια Δοξαρά πλέει σε πελάγη ευτυχίας γιατί ήρθε στον κόσμο ένα πεντάμορφο μωρό. Η Φρεδερίκη Δοξάρη και ο Επαμεινώνδας Δοξάρης, απόγονοι μιας εκ των πλουσιότερων αριστοκρατικών οικογενειών της Αθήνας, κάτοικοι ενός νεοκλασικού στα Βόρεια Προάστια, κρατούν στην αγκαλιά τους το ξανθό, γαλανομάτικο κοριτσάκι τους. Αν και ο Επαμεινώνδας ήθελε αγόρι, μόλις αντίκρισε το βρέφος εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά του.

    Η νταντά φρόντιζε το μωρό σαν σωστή πριγκίπισσα και κάθε φορά που της χτενίζετε τα μαλλιά εκείνα χρύσιζαν.  Τότε θυμήθηκε έναν παλιό μύθο που είχε ακούσει ότι όποιος τρώει ένα συγκεκριμένο είδος μαϊντανού αποκτάει ολόχρυσα μαλλιά. Θυμήθηκε όμως και την κυρία της, όταν ήταν έγκυος, να πηγαίνει στο πιο απομακρυσμένο σημείο του τεράστιου κήπου και να τρώει το συγκεκριμένο φυτό. Κάθε φορά συνήθιζε να λέει《 Το μωρό μου θέλει μαϊντανό》. Ήταν μία επιθυμία του εμβρύου (το φυτό αυτό)! Μόλις η νταντά διατύπωσε τις σκέψεις της στα αφεντικά, εκείνα περηφανεύτηκαν θεωρώντας ότι έχουν ένα χαρισματικό παιδί και έτσι του έδωσαν το όνομα Ραπουνζέλ, που στην ναπολιτάνικη διάλεκτο σημαίνει μαϊντανός.

    Η μικρή Ραπουνζέλ μεγάλωσε μέσα στα πλούτη και τη χλιδή. Μία χλιδή όμως που δεν της έφτανε γι’αυτό ζητούσε όλο και περισσότερα. Έτσι η οικογένεια Δοξαρά αγόρασε μία τεράστια κατοικία στο Τατόι, ανακαίνισαν τη θερινή κατοικία του πρώην πρίγκιπα και εγκαταστάθηκε εκεί η ίδια μαζί με το προσωπικό της. Κάθε μέρα φορούσε ό,τι πιο μοντέρνο και ακριβό υπήρχε, περιποιούνταν με μεγάλη σχολαστικότητα τα μακριά ξανθά μαλλιά της τα οποία είχαν το μοναδικό χαρακτηριστικό να μακραίνουν πολύ γρήγορα και όταν κόβονταν να μετατρέπονται σε χρυσό.

    Ήταν ιδιαίτερα εγωκεντρική και αλαζονική, η έφηβη πια   Ραπουνζέλ. Συνεχώς κατέκρινε και ειρωνευόταν τους πάντες και ήταν αντιπαθητική σε όλους, εκτός από τους γονείς της και τους ψεύτικους φίλους της από την 《 καλή κοινωνία 》.  Μία μέρα παρατηρούσε την

Άννα, την κόρη μιας από τις υπηρέτριες της. Η Άννα ήταν ένα γλυκό και συμπαθητικό κορίτσι με όμορφα και πλούσια ξανθά μαλλιά, όχι μακριά σαν τα δικά της αλλά ιδιαίτερα λαμπερά. Τα μαλλιά αυτά όσο περνούσε ο καιρός άρχισαν να χάνουν τον αρχικό τους όγκο. Η Ραπουνζέλ καταχάρηκε! Μόνο αυτή είχε τέλεια μαλλιά! Τώρα ένιωθε πραγματικά ευτυχισμένη σε σημείο να απομακρύνει ακόμα και τους ψεύτικους φίλους της. Κανείς δεν άντεχε πλέον την εγωιστική συμπεριφορά της.

    Έτσι η Ραπουνζέλ ξεκίνησε να βγαίνει πιο συχνά για να αποκτήσει νέους φίλους. Γρήγορα γνώρισε τον Έκτορα, κληρονόμο μιας μεγάλης περιουσίας την οποία είχε αρχίσει ήδη να κατασπαταλά και η απροθυμία του να δουλέψει τον οδήγησε στο να ψάχνει πλούσιες συντρόφους που θα μπορούσαν να καλύψουν τις οικονομικές του δαπάνες. Η Ραπουνζέλ ήταν ο εύκολος στόχος. Δεν του πήρε πολύ για να της κλέψει την καρδιά.  Έγιναν ζευγάρι και σύντομα είχε πρόσβαση και στη δική της περιουσία. Φυσικά οι γονείς της Ραπουνζέλ αντιλήφθηκαν τα μεγάλα ποσά που έλειπαν από τους λογαριασμούς της και αμέσως τους μπλόκαραν καθώς κατάλαβαν ότι ο Έκτορας την εκμεταλλεύεται οικονομικά. Ο Έκτορας δεν μπορούσε να παραπονεθεί, γι’ αυτό έβρισκε συνεχώς αφορμές να τσακώνεται με τη Ραπουνζέλ. Κύρια αφορμή αποτελούσαν τα υπερβολικά μακριά μαλλιά της. Συνεχώς της ζητούσε να τα κόψει, αλλά η ίδια αρνιόταν κατηγορηματικά. Όσο μάλιστα έβλεπε την Άννα να χάνει αρκετές από τις τρίχες της και μαζί και την ομορφιά της τόσο επέμενε στην απόφασή της να μην κόψει ούτε μία τρίχα απ’ τα μαλλιά της.

    Ένα βράδυ, ο Έκτορας, αφού για άλλη μία φορά είχε τσακωθεί με την Ραπουνζέλ για το ίδιο θέμα, εξοργισμένος την ώρα που εκείνη κοιμόταν πήρε ένα ψαλίδι και της έκοψε τα μαλλιά τόσο πολύ που οι άκρες έφταναν μέχρι τον ώμο της. Τότε έκθαμβος είδε τα ξανθά της μαλλιά να μετατρέπονται σε χρυσάφι. Σε αληθινό χρυσό! Στο μεταξύ, τα μαλλιά της είχαν αρχίσει ήδη να μακραίνουν και μία σκέψη του πέρασε από το μυαλό  《 Αυτές οι τρίχες θα με κάνουν πλούσιο!》.

    Το επόμενο πρωί ο Έκτορας έτρεξε να πουλήσει τον θησαυρό που κρατούσε στα χέρια του. Και τον πούλησε κερδίζοντας ένα ποσό που ούτε καν είχε φανταστεί. Τα μαλλιά ήταν η καλύτερη ποιότητα χρυσού που κυκλοφορούσε στην αγορά. Γύρισε σπίτι κατενθουσιασμένος, αλλά η χαρά του εξαφανίστηκε μόλις αντίκρισε την θυμωμένη Ραπουνζέλ. Ένας άγριος καβγάς ακολούθησε και ο Έκτορας τσαντισμένος την πέταξε βίαια μέσα στο αμάξι του και την οδήγησε σε έναν εγκαταλελειμμένο φάρο όπου την κλείδωσε εκεί ολομόναχη. Δεν είχε αντιληφθεί, όμως την παρουσία της Άννας η οποία είχε παρακολουθήσει όλο τον τσακωμό και τον είχε ακολουθήσει μέχρι εκεί. Στην είσοδο του φάρου υπήρχαν δύο άντρες που φύλαγαν την Ραπουνζέλ για να μην το σκάσει. 

    Στο μεταξύ, η Άννα πήγε στο σπίτι των γονιών της Ραπουνζέλ και τους αφηγήθηκε όλο το περιστατικό. Μαζί και με την συνοδεία δέκα μπράβων έσπευσαν στο εγκαταλελειμμένο φάρο. Ο Έκτορας που ήταν έτοιμος να κόψει για δεύτερη φορά τα μαλλιά της, τα οποία είχαν αποκτήσει κιόλας το αρχικό τους μήκος, είδε από το παράθυρο τους γονείς της και έτρεξε γρήγορα (κάτω) για να τους παραπλανήσει. Ακολούθησε ένας τσακωμός με τον Έκτορα να αρνείται ότι έχει απαγάγει την Ραπουνζέλ και τους γονείς της επιμένουν να μπουν μέσα. Πάνω στον τσακωμό τους δεν μπορούσαν να ακούσουν τη φωνή της κόρης τους από το ψηλότερο παράθυρο του φάρου, έτσι η ίδια μην ξέροντας τι άλλο να κάνει έριξε τα μακριά ξανθά μαλλιά της έξω από το παράθυρο και τα άφησε ελεύθερα να απλωθούν. Η Άννα τα είδε από μακριά και με ένα πλατύ χαμόγελο φώναξε 《Ραπουνζέλ…!

》. Μέσα σε λίγα λεπτά οι μπράβοι την ελευθέρωσαν και ο Έκτορας οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα.

    Το επόμενο διάστημα πέρασε με την Ραπουνζέλ και την Άννα να δένονται όλο και πιο πολύ. Η Άννα δεν της είχε αποκαλύψει ποτέ το πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας που είχε, τον καρκίνο, εξαιτίας του οποίου τις έπεφταν και τα μαλλιά. Είχε προχωρήσει τόσο πολύ που μόνο οι χημειοθεραπείες την κρατούσαν στην ζωή. Το μυστικό της όμως αποκαλύφθηκε όταν αναγκάστηκε να μείνει μια εβδομάδα στο νοσοκομείο.  Όταν έμαθε η Ραπουνζέλ την κατάσταση υγείας της φίλης της αποφάσισε να την επισκεφθεί. Βλέποντας την όμως από μακριά στο κρεβάτι του δωματίου της, πλέον φαλακρή, έπαθε σοκ και δεν είχε το κουράγιο να την πλησιάσει. Η κατάσταση στην οποία βρισκόταν η φίλη της την έκανε να αναθεωρήσει κάποια πράγματα. Αμέσως φρόντισε η Άννα να έχει τους καλύτερους γιατρούς και τακτοποίησε και όλα τα έξοδα της νοσηλείας της.

    Το σημαντικότερο δώρο όμως θα της το πρόσφερε με τα ίδια της τα χέρια την ημέρα που θα έβγαινε η Άννα από το νοσοκομείο. Μετά την απαγωγή της, την Ραπουνζέλ την απασχολούσε έντονα το θέμα των μαλλιών της. Ήξερε ότι θα  μπορούσε να γίνει ζάμπλουτη κόβοντας απλώς τα μαλλιά της, ήξερε όμως επίσης ότι αυτό θα μπορούσε να της δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα από μία ανεπιτυχή απαγωγή. Έτσι λοιπόν, όταν είδε την Άννα φαλακρή πήρε την μεγάλη απόφαση να συναντήσει την πρώτη νταντά της, η οποία γνώριζε όλα τα μυστικά των βοτάνων. Όταν την συνάντησε η νταντά την αναγνώρισε αμέσως αν και είχε να την δει πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Της χάιδεψε τα μαλλιά και η Ραπουνζέλ της είπε μελαγχολικά 《 Αυτά τα μαλλιά που χαϊδεύεις με τόση τρυφερότητα μου δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα. Πώς μπορώ να τα κάνω φυσιολογικά;》. Η νταντά της εξήγησε πως μόνο ένας τρόπος υπήρχε. Να κόψει τον περίεργο μαϊντανό που είχε φάει η μητέρα της όταν ήταν έγκυος την ίδια, να τον βράσει για λίγα λεπτά και να ρίξει μία κουταλιά ακατέργαστο μέλι. Όταν θα το έπινε θα έχανε το προτέρημα τα μαλλιά να γίνονταν χρυσός και της τόνισε ότι θα έχαναν το λαμπερό χρυσό τους χρώμα. Η Ραπουνζέλ έφτιαξε το ρόφημα και το ήπιε με αποφασιστικότητα. Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα τα μαλλιά της απέκτησαν ένα ανοιχτό καστανό χρώμα. Έκοψε μία τούφα για δοκιμή και πράγματι οι τρίχες παρέμειναν ίδιες αλλά τα μαλλιά της όμως εξακολουθούσαν να έχουν το προτέρημα να μακραίνουν γρήγορα.

    Την ημέρα που η Άννα επέστρεψε σπίτι φορούσε ένα μαντίλι στο κεφάλι της. Όταν είδε την φίλη της με καστανά μαλλιά ξαφνιάστηκε. Η Ραπουνζέλ της πρόσφερε μία περούκα από φυσικές τρίχες των μαλλιών της. Μόλις την φόρεσε το πρόσωπό της έλαμψε από χαρά. Η Άννα έγινε καλά και η Ραπουνζέλ έγινε εθελόντρια δίνοντας κάθε μήνα τα μαλλιά της για να γίνουν περούκες για τους καρκινοπαθείς. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.