Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας παπάς, που τον φώναζαν "εφτάδιπλο" γιατί ήταν λιγάκι... χοντρουλός.
Μια μέρα ο παπάς πήγε σ' ένα ένα ξωκλήσι για να λειτουργήσει κι εκεί η νοικοκυράδες του έδωσαν πολλές φρέσκιες καλοζυμωμένες λειτουργίες. Όταν τελείωσε ο παπάς τις φόρτωσε όλες στο γαϊδουράκι του, μέσα σε δύο μεγάλα σακούλια και δεν έδωσε καμμία, ούτε στους ψάλτες, ούτε στο γέρο νεωκόρο, ούτε σ' εκείνο το φτωχό παιδί, που κάθε Κυριακή πήγαινε και τον βοηθούσε κι αυτός όλο το μάλωνε....
Φόρτωσε λοιπόν το γαϊδαράκο του και ξεκίνησε να γυρίσει στο σπίτι του. Στο δρόμο, καθώς πήγαινε, βλέπει μια αλεπού. Καθόλου δε φοβήθηκε για τις κότες του, γιατί εκτός που ήταν πολύ μακριά ακόμα από το σπίτι του, εκείνη ήτανε ψόφια στην άκρη του δρόμου... Έτσι τουλάχιστον πίστεψε εκείνος... Προχωράει λίγο πιο πέρα και τι να δει, κι άλλη αλεπού... ψόφια και πιο πέρα κι άλλη κι άλλη...
Για να μην τα πολυλογούμε μέτρησε πέντε ή έξι ψόφιες αλεπούδες... Του φάνηκε κάπως περίεργο μα δεν προβληματίστηκε πολύ, γιατί αμέσως σκέφτηκε με το πονηρό μυαλό του, πως αν τις μάζευε και πουλούσε τα δέρματά τους θα έπαιρνε πολλά λεφτά...
Σταματάει λοιπόν αμέσως, κατεβαίνει από τον γαϊδαράκο του και γυρίζει πίσω τρέχοντας κι αγκομαχώντας, για να μαζέψει τις ψόφιες αλεπούδες...
Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει, κοιτάει από δω, κοιτάει από κει, πουθενά οι αλεπούδες...
Τότε κατάλαβε πως η πονηρή αλεπού τον είχε κορϊδέψει...
Γυρνάει λοιπόν παίρνει το γαϊδουράκι του και συνεχίζει το δρόμο του για το σπιτικό του.
Κάποια στιγμή, μετά από πολύ ώρα κι αφού είχε φτάσει σχεδόν μεσημέρι, έφτασε...
Φωνάζει τότε την κυρά παπαδιά: Εε κυρά παπαδιά, έλα έξω, να με βοηθήσεις να ξεφορτώσουμε το γαϊδαρό μας! Τρέχει κι αυτή κατεβάζει το πρώτο σακούλι, κατεβάζει το δεύτερο, κοιτάει και τι να δει...
Τα σακούλια ήταν γεμάτα με πέτρες, μεγάλες ποταμίσιες πέτρες...
Η παπαδιά τρελάθηκε κι άρχισε να φωνάζει και να λέει: Βοήθεια γειτόνοι, ο παπάς τρελάθηκε κι αντί για λειτρουγιές μου 'φερε πέτρες και λιθάρια!
Βγήκαν όλοι στα παραθύρια και γελούσαν και χαχάνιζαν...
Τότε ο παπάς κατάλαβε τι είχε γίνει και της εξήγησε για το "κάζο" που του 'στησε η πονηρή αλεπού...
Μια μέρα ο παπάς πήγε σ' ένα ένα ξωκλήσι για να λειτουργήσει κι εκεί η νοικοκυράδες του έδωσαν πολλές φρέσκιες καλοζυμωμένες λειτουργίες. Όταν τελείωσε ο παπάς τις φόρτωσε όλες στο γαϊδουράκι του, μέσα σε δύο μεγάλα σακούλια και δεν έδωσε καμμία, ούτε στους ψάλτες, ούτε στο γέρο νεωκόρο, ούτε σ' εκείνο το φτωχό παιδί, που κάθε Κυριακή πήγαινε και τον βοηθούσε κι αυτός όλο το μάλωνε....
Φόρτωσε λοιπόν το γαϊδαράκο του και ξεκίνησε να γυρίσει στο σπίτι του. Στο δρόμο, καθώς πήγαινε, βλέπει μια αλεπού. Καθόλου δε φοβήθηκε για τις κότες του, γιατί εκτός που ήταν πολύ μακριά ακόμα από το σπίτι του, εκείνη ήτανε ψόφια στην άκρη του δρόμου... Έτσι τουλάχιστον πίστεψε εκείνος... Προχωράει λίγο πιο πέρα και τι να δει, κι άλλη αλεπού... ψόφια και πιο πέρα κι άλλη κι άλλη...Για να μην τα πολυλογούμε μέτρησε πέντε ή έξι ψόφιες αλεπούδες... Του φάνηκε κάπως περίεργο μα δεν προβληματίστηκε πολύ, γιατί αμέσως σκέφτηκε με το πονηρό μυαλό του, πως αν τις μάζευε και πουλούσε τα δέρματά τους θα έπαιρνε πολλά λεφτά...
Σταματάει λοιπόν αμέσως, κατεβαίνει από τον γαϊδαράκο του και γυρίζει πίσω τρέχοντας κι αγκομαχώντας, για να μαζέψει τις ψόφιες αλεπούδες...
Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει, κοιτάει από δω, κοιτάει από κει, πουθενά οι αλεπούδες...
Τότε κατάλαβε πως η πονηρή αλεπού τον είχε κορϊδέψει...
Γυρνάει λοιπόν παίρνει το γαϊδουράκι του και συνεχίζει το δρόμο του για το σπιτικό του.
Κάποια στιγμή, μετά από πολύ ώρα κι αφού είχε φτάσει σχεδόν μεσημέρι, έφτασε...
Φωνάζει τότε την κυρά παπαδιά: Εε κυρά παπαδιά, έλα έξω, να με βοηθήσεις να ξεφορτώσουμε το γαϊδαρό μας! Τρέχει κι αυτή κατεβάζει το πρώτο σακούλι, κατεβάζει το δεύτερο, κοιτάει και τι να δει...
Τα σακούλια ήταν γεμάτα με πέτρες, μεγάλες ποταμίσιες πέτρες...
Η παπαδιά τρελάθηκε κι άρχισε να φωνάζει και να λέει: Βοήθεια γειτόνοι, ο παπάς τρελάθηκε κι αντί για λειτρουγιές μου 'φερε πέτρες και λιθάρια!
Βγήκαν όλοι στα παραθύρια και γελούσαν και χαχάνιζαν...
Τότε ο παπάς κατάλαβε τι είχε γίνει και της εξήγησε για το "κάζο" που του 'στησε η πονηρή αλεπού...
Μάριος Καζαντζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου