Έχει μέλλον το χωριό μου;

Έχει μέλλον το χωριό μου;

                    Στις μέρες μας παρατηρείται το γεγονός, ότι όλο και περισσότεροι νέοι εγκαταλείπουν την ύπαιθρο και στρέφονται προς τις μεγάλες πόλεις ή σε άλλες χώρες προσπαθώντας να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Αυτό έχει ως συνέπεια τα χωριά να ερημώνουν και οι νέοι να μην τα επιλέγουν για μόνιμη εγκατάσταση.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων βλέπει το χωριό σαν μια «φυλακή» που δεν του επιτρέπει να ενεργήσει ελεύθερα και να κάνει σχέδια για το μέλλον του. Οι αιτίες είναι πολλές, αλλά η κυριότερη είναι η δυσκολία των νέων να βρουν μια εργασία που να τους ικανοποιεί, καθώς τα περισσότερα επαγγέλματα περιορίζονται στην ενασχόληση με τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα. Όσοι νέοι πηγαίνουν για σπουδές σε άλλες πόλεις, συνήθως μένουν σε αυτές και δεν έχουν στόχο να γυρίσουν πίσω στα χωριά, εκτός κι αν αναγκαστούν λόγω οικονομικής δυσχέρειας. Επίσης, είναι συχνό το φαινόμενο οι ίδιοι οι γονείς να παροτρύνουν τα παιδιά τους να φύγουν προς τις πόλεις, είτε επειδή πιστεύουν ότι το χωριό δεν θα ικανοποιήσει τις επιθυμίες τους είτε επειδή θέλουν τα παιδιά τους να υλοποιήσουν τα δικά τους όνειρα. Στόχος των περισσότερων παιδιών είναι να εισαχθούν σε κάποιο ανώτερο και ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Ένας ακόμα λόγος που οι νέοι εγκαταλείπουν το χωριό είναι η κοινωνική κριτική που δέχονται από τους μεγαλύτερους. Ιδιαίτερα όταν το χωριό είναι μικρό και όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους… Τότε είναι που τα παιδιά κατακρίνονται για τη συμπεριφορά τους από τους υπόλοιπους κατοίκους και στοχοποιούνται διαρκώς… Οι ηλικιωμένοι που συχνά έχουν στερεότυπα και προκαταλήψεις δεν μπορούν να καταλάβουν τους νέους που έχουν πρωτοποριακές ιδέες. Έτσι, τους κατηγορούν για το μοντέρνο ντύσιμό τους, για την ομιλία τους, τον τρόπο συμπεριφοράς τους, αλλά ακόμα και για πιο ασήμαντους λόγους, όπως για την καθημερινή τους έξοδο ή όταν ένα κορίτσι κάνει παρέα με άλλα αγόρια ή και το αντίστροφο. Όλα αυτά εξοργίζουν τους νέους με αποτέλεσμα να γίνονται πιο αντιδραστικοί.

                     Επιπλέον, το χωριό δεν παρέχει πολλές ευκαιρίες στα παιδιά για να αναδείξουν το ταλέντο τους. Δεν υπάρχουν σχολές χορού, μουσικής, ζωγραφικής, φωνητικής, θεάτρου… ή οι απαιτούμενοι αθλητικοί χώροι που τα παιδιά θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν τις κλίσεις τους και τα ενδιαφέροντά τους. Αυτό άλλωστε είναι από τη μια λογικό λόγω του μειωμένου αριθμού των παιδιών που υπάρχουν σε κάθε χωριό.

                     Πώς όμως θα μπορούσε να αλλάξει αυτή η άποψη που έχουν οι περισσότεροι νέοι για την επαρχία; Ξεκινώντας, λοιπόν, από τον εργασιακό τομέα παρατηρείται ότι η σύγχρονη τεχνολογία δίνει πολύ περισσότερες ευκαιρίες στους νέους τώρα από ό, τι στο παρελθόν. Οι νέοι πλέον μπορούν να εργαστούν από το χωριό τους μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, ο οποίος με σύνδεση στο διαδίκτυο δίνει άπειρες δυνατότητες στους χρήστες του. Επίσης, η βελτίωση των δρόμων και τα καινούρια αυτοκίνητα μειώνουν τις αποστάσεις και οι εργαζόμενοι όποτε υπάρχει ανάγκη μπορούν να βρεθούν γρήγορα στον χώρο εργασίας τους. Παράλληλα, παρατηρείται ότι στις μέρες μας υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για τον αγροτουρισμό, τις δυνατότητες του οποίου θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν οι ντόπιοι για να αναβαθμίσουν την περιοχή τους κι έτσι να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίες. Πέρα από αυτά πρέπει να υποστηριχτούν οι τιμές των γεωργικών προϊόντων και να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο (για παράδειγμα εκσυγχρονισμένες μονάδες παραγωγής και επεξεργασίας γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων). Πέρα από την εργασία σημαντικό είναι ότι τα παιδιά στην επαρχία ζουν μια ποιοτικότερη ζωή σε σχέση με εκείνα της πόλης. Καθημερινά έρχονται σε επαφή με τη φύση, η οποία τους προσφέρει καθαρό αέρα και ηρεμία. Έχουν τη δυνατότητα να βγαίνουν από το σπίτι χωρίς φόβο και να παίζουν ελεύθερα σε δημόσιους χώρους και πλατείες. Ακόμη, επειδή τα σχολεία έχουν λίγους μαθητές, η παράδοση του μαθήματος γίνεται πιο εύκολη και κατανοητή. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον τα παιδιά αναπτύσσουν πιο στενές σχέσεις, συνεργάζονται μεταξύ τους και αλληλοβοηθιούνται. Τα φαινόμενα σχολικής βίας και χρήσης διαφόρων ουσιών είναι περιορισμένα σε μικρά σχολεία και οι γονείς μπορούν να νιώθουν πιο ήρεμοι.

                     Από τα παραπάνω φαίνεται ότι το χωριό μπορεί να δώσει πολλές ευκαιρίες στα νέα παιδιά, αρκεί η πολιτεία να βελτιώσει πολλές από τις ελλείψεις που έχει ένα μικρό χωριό. Σε αυτό το έργο θα μπορούσαν να βοηθήσουν οι πολιτιστικοί σύλλογοι και οι πρωτοβουλίες των κατοίκων. Οι Δήμοι και η Τοπική αυτοδιοίκηση θα μπορούσαν να κάνουν σεμινάρια πολιτιστικού περιεχομένου για νέους, όπως μαθήματα ζωγραφικής και μουσικής, και να διοργανώνουν διαγωνισμούς, ώστε οι νέοι να μπορούν να αναδείξουν το ταλέντο τους. Σημαντικό είναι, επίσης, να εξασφαλιστούν περισσότεροι τρόποι ψυχαγωγίας (θερινό σινεμά, θεατρικές παραστάσεις, νεανικές συναυλίες κλπ.), αλλά και να βελτιωθούν οι αθλητικές εγκαταστάσεις ή να δημιουργηθούν νέες.

Μήπως πρέπει οι νέοι να το ξανασκεφτούν πριν φύγουν από το χωριό;

                                                                                                           Δωρονίκη Καπλάνη