Ρ. Μ.
Που γεννηθήκατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Δ.Σ. Γεννήθηκα στα Διάσελλα Ολυμπίας το 1954. Δηλαδή σε μια
εποχή που τα τραύματα της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου δεν είχαν ακόμη
επουλωθεί στη χώρα μας. Οι συνθήκες ζωής ήσαν πολύ δύσκολες. Όλα τα παιδιά
έπρεπε να βοηθούμε με όλους τους δυνατούς τρόπους τους γονείς μας, ακόμη και σε
δύσκολες και σκληρές δουλειές. Αλλά όλα τα παιδιά, σ΄ όλες τις εποχές και κάτω
από οποιεσδήποτε συνθήκες, κάνουν όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Έτσι κι εμείς
ονειρευόμασταν και κάναμε προσχέδια του μέλλοντός μας. Παίζαμε τα παραδοσιακά
παιχνίδια, κρυφτό, κυνηγητό, ακόμη και τον επικίνδυνο πετροπόλεμο. Φτιάχναμε
και αυτοσχέδια παιχνίδια. Ακούγαμε παραμύθια από τις γιαγιάδες και πολεμικές
ιστορίες από τους παππούδες. Υπήρχαν και ωραία έθιμα, όπως η «ξέλαση», όπου όλο
το χωριό πήγαινε αφιλοκερδώς και βοηθούσε στις δουλειές κάποια οικογένεια που
βρισκόταν σε ανέχεια ή φύτευαν αμπέλι σε κάποιο νιόπαντρο ζευγάρι που έστηνε το
δικό του νοικοκυριό. Ήταν πολύ όμορφα όταν όλοι οι γείτονες κάθονταν τα βράδια
και ξεφύλλιζαν όλοι μαζί τα αραποσίτια, λέγανε ιστορίες και τραγουδούσαν.
Είχαμε όμορφες γιορτές. Κάναμε τους πρώτους φίλους μας και ορκιζόμασταν να μην
προδώσει ποτέ ο ένας τη φιλία του άλλου. Δύσκολες εποχές αλλά είχαν και την ομορφιά
τους. Όταν μεγαλώσαμε, καταλάβαμε πως η παιδική ηλικία είναι η ομορφότερη.
Πώς αποφασίσατε
να γίνετε σκηνοθέτης;
Δ.Σ. Αρχικά ήθελα να γίνω ηθοποιός και πήγα στη Δραματική
Σχολή. Στη σχολή που πήγαινα είχε και τμήμα σκηνοθεσίας κινηματογράφου. Οι
τριτοετείς σπουδαστές μου ζητούσαν να παίζω διάφορους ρόλους στις πτυχιακές
ταινίες τους. Σύντομα διαπίστωσα πως η σκηνοθεσία του κινηματογράφου μου
ταίριαζε περισσότερο. Έτσι άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα και στις δυο σχολές,
αφού τα μαθήματα των δυο σχολών τότε γίνονταν διαφορετικές ώρες. Όταν τέλειωσα
τη σχολή, δούλεψα δυο χρόνια ως ηθοποιός και στη συνέχεια στράφηκα αποκλειστικά
στον κινηματογράφο.
Από πότε αρχίσατε να σκηνοθετείτε ταινίες;
Δ.Σ. Στην αρχή δούλεψα στον κινηματογράφο σα βοηθός σκηνοθέτης,
κι έκανε τις έρευνες για διάφορα
ντοκιμαντέρ. Το 1983 σκηνοθέτησα τα πρώτα μου ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση. Το
1985 έκανα την πρώτη μου μικρού μήκους ταινία μυθοπλασίας, με τίτλο «Ερμηνεία»,
διάρκειας 22 λεπτών. (Μπορείτε να τη δείτε στο ίντερνετ). Το 1990, έκανα την
πρώτη μου μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο «Ο Ψύλλος» η οποία σημείωσε μεγάλη
διεθνή επιτυχία.
Συνεχίζετε ακόμη;
Δ.Σ. Βέβαια! Αλλά αφιερώνω πολύ χρόνο, με την ιδιότητα του
καλλιτεχνικού διευθυντή, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για
Παιδιά και Νέους. Απαιτείται πολύς χρόνος για την προετοιμασία του, για τις
εκδηλώσεις που διοργανώνουμε, για τα εκπαιδευτικά κινηματογραφικά προγράμματα
που επεξεργαζόμαστε και υλοποιούμε, για τα
κινηματογραφικά εργαστήρια που κάνουμε για παιδιά, νέους κι
εκπαιδευτικούς.
Ποιες ταινίες έχετε σκηνοθετήσει;
Δ.Σ. Όπως σας ανέφερα έχω κάνει αρκετά ντοκιμαντέρ για την
τηλεόραση, σας ανέφερα ήδη και την «Ερμηνεία» και τον «Ψύλλο», έχω κάνει επίσης
το «Όνειρο σε άσπρο φόντο», το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Η Μαυρομάτα», έχω
γράψει επίσης σενάρια για τηλεοπτικά σήριαλ, καθώς και σενάρια για ταινίες που
σκηνοθέτησαν άλλοι σκηνοθέτες και πάρα πολλές έρευνες για ντοκιμαντέρ.
Ποια θα είναι η
επόμενη ταινία σας;
Δ.Σ. Δεν μπορώ να σας απαντήσω με βεβαιότητα, γιατί οι
ταινίες μεγάλου μήκους κοστίζουν πολλά χρήματα
και πρέπει να βρω και συμπαραγωγούς για να συμπληρωθούν τα κεφάλαια που
απαιτούνται. Πάντως θα ήθελα η ταινία να έχει ως θέμα την παιδική ηλικία.
Τι αγαπάτε περισσότερο στη δουλειά σας;
Δ.Σ. Τη χαρά της δημιουργίας. Επίσης, επειδή η τέχνη
καλλιεργεί τους ανθρώπους αισθητικά, πνευματικά και ψυχικά, αισθάνομαι όμορφα νοιώθοντας ότι κάνω κάτι χρήσιμο για τον
Άνθρωπο και την Κοινωνία. Επειδή δε ασχολούμαι ιδιαίτερα με την τέχνη για
παιδιά και νέους, αυτό μου δίνει μεγαλύτερη χαρά, γιατί γνωρίζω ότι συμβάλω στο
να αποκτήσουν οι νέοι κριτική σκέψη, ν’ αναπτύξουν τη φαντασία τους, να
διαμορφώσουν κοινωνική συνείδηση, να αποβάλλουν τα στερεότυπα, να πιστέψουν σε
υψηλά ιδανικά, να σέβονται τη διαφορετικότητα και γενικά να αγαπήσουν τον
Άνθρωπο, τη Ζωή και τη Φύση.
Τι σας κουράζει και
δε σας αρέσει στη δουλειά σας;.
Δ.Σ. Αγαπώ πάντα τη δουλειά μου, όσες δυσκολίες κι αν
συναντώ. Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι σπουδαία διαδικασία κι έτσι η κούραση
έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Πώς εμπνευστήκατε
αυτή τη συγκεκριμένη ταινία; Γιατί επιλέξατε αυτό το θέμα; Πώς αποφασίσατε να
γυρίσετε την ταινία σε ένα τόσο μικρό χωριό; Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε
εκείνα τα χρόνια; Ποια είναι η γνώμη σας για τις μαθητικές εφημερίδες; Πείτε
μας λίγα λόγια για το φεστιβάλ.
Δ.. Σ. Αυτές οι ερωτήσεις σηκώνουν πολύ κουβέντα κι έτσι θα τις συζητήσουμε από
κοντά, όταν σας επισκεφτώ στο σχολείο σας. Σας ευχαριστώ πολύ για τις ερωτήσεις
που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε..
Δημήτρης
Σπύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου